Door Koen Sillevis Smitt. Hoofdfoto door Lex Kortenoeven.
Jaren geleden, op een regenachtige dag, besloot ik met mijn moeder om zelf roti met kip te maken. Ik weet nog goed wat een werk het was om de plaat en de kipkerrie goed te bereiden en wat ik me nog als de dag van gisteren herinner, is de overheerlijke smaak. Nu, tien jaar later en vele roti’s verder, ga ik op bezoek bij Ahmet en Anne, de eigenaren van Rottiedam.
♥ROTI + ♥ROTTERDAM = ROTTIEDAM
Ik kom Rottiedam binnen en zie meteen een grote Rotterdamvlag hangen. De liefde voor Rotterdam straalt van de zaak af. Je kunt er naast roti zelfs Rotterdamvlaggen kopen. Ahmet neemt me mee terug naar zijn jeugdjaren aan de West-Kruiskade, waar hij erachter kwam dat je jezelf kan uitnodigen voor Hindoestaanse feesten: “We fietsten dan met vrienden door de buurt, op zoek naar zo’n feest. Zo ontdekten we roti.” Toch was hij niet tevreden met de roti zoals hij het in veel zaken geserveerd kreeg. Zo als de roti die hij op de Hindoestaanse feesten at, vond hij het nergens.
Het lichtpuntje kwam pas jaren later: hij kwam weer in aanraking met een Hindoestaanse familie en proefde hun overheerlijke roti: “Ja, zo is het idee van Rottiedam een beetje ontstaan. We zijn toen samen in de leer gegaan bij een Hindoestaanse vrouw.” Anne vult hem aan: “Ahmet was zo overtuigd van zijn idee om een zaak te openen, dat hij mij meenam in zijn enthousiasme.” En zo ontstond uit liefde voor roti en Rotterdam de zaak Rottiedam.
STARTED FROM THE BOTTOM
Het is een intrigerend succesverhaal van een koppel dat besluit hun droom te achtervolgen, om vervolgens hun eigen baan hiervoor op te geven: zonder horeca-ervaring, zonder geld, maar mét passie. “We zijn begonnen met twee Lidl-pannetjes en nu hebben we een oven waar je op een knopje drukt en hij het gewoon vanzelf doet!” Maar wat is dan de formule die Rottiedam zo succesvol maakt? “We hebben van begin af aan geprobeerd om open te staan voor kritiek. Dat hebben we geweten ook hoor. Maar we hebben echt wat gedaan met die kritiek en onszelf steeds verbeterd. Hierdoor hebben we ook een soort gunfactor gekregen, denk ik.” Wie Ahmet en Anne ziet, zal geen moment twijfelen aan die gunfactor: oprechte mensen met het hart (en de kookkunsten) op de goede plek.
DE SMAAK
Een paar dagen later ga ik terug om de roti te proeven. Ik zie stukjes kippendij, ik zie aardappels, ik zie kousenband en ik zie een rotiplaat. Het deed me denken aan het Nederlandse AVG-tje wat mijn moeder weleens op tafel zet: Aardappels apart, groenten apart, vlees apart. Dat is wel wat anders dan sommige zaken, waar de aardappels, kousenband en kip allemaal in dezelfde saus zijn bereid. Ik krijg er ook een bestekje bij, maar dat is overbodig. Roti eet je met je handen, heb ik geleerd.
Allereerst proef ik een aardappel. Meteen geven mijn hersenen een signaal: “Koen, dit is lekker en gezond!” Het is een smaakvolle, stevige aardappel. Geen zachte puree aardappel die je soms krijgt bij je roti. En zo bleven mijn hersenen de hele maaltijd dit soort positieve signalen vuren. Ondanks dat deze roti totaal anders is dan ik gewend ben, ben ik erg tevreden met wat ik eet. De kippendijtjes zijn goed gekruid, terwijl de kousenband en de aardappels wat puurder zijn gehouden. Ook aan de vegetariërs is overigens gedacht: Ahmet en Anne hebben een vegetarische versie bedacht, die erg lekker schijnt te zijn. Met kikkererwten en pompoen. En, niet onbelangrijk: alles wordt dagelijks vers bereid. “We gebruiken geen producten van de vorige dag. Daardoor maken we wel minder en kan het gebeuren dat we later op de avond tegen mensen moeten zeggen: ‘Sorry, het is op.’ Maar dat is onze policy. We willen verse producten en zo min mogelijk weggooien.”
MANGOSTEEN?
Ahmet raadde mij daarnaast een mangosteensapje aan. “Mangosteen, huh?” zal je wel denken. Ja, mangosteen. En ik ga hetzelfde doen als Ahmet bij mij deed; het aanraden. Op het moment dat je besluit om naar Rottiedam te gaan, twijfel dan niet en haal dit sapje. Wat ik ook aanraad is om de huisgemaakte brownies te proberen. Gemaakt door de dochter van Ahmet en Anne, Ophelia. Een lekker toetje gemaakt door deze zestienjarige chef-kok in spe. En als ik dan toch bezig ben met tips geven: niet twijfelen om naar Rottiedam te gaan, maar het gewoon doen.